Zor Zamanlar...
Uzun zaman oldu yazmayalı...koşuşturmaktan yazmaya hatta şöyle oturup kendimi dinlemeye vakit bulamadım desem yalan olmaz!
Ne zormuş çalışan anne olmak...çalışmaya başlayana kadar ne de güzel gidiyordu her şey.Kızımla başbaşa geçirdiğim günler ne güzelmiş.Şimdi ise işin içinden çıkamıyorum birtürlü,yetişemiyorum herşeye, ne tam anne ne tam öğretmen olabiliyorum ve alışamadım böyle yaşamaya!!!
Henüz ev ve iş hayatım arasında bir denge tutturamadım ne zormuş çocukla iş hayatı!Ben mi beceremiyorum acaba ya da herkes aynı sorunları yaşıyor mu?merak ediyorum.Her şeyi tam yapmak istiyorum eskisi gibi ama olmuyor,olmuyor.Okul işlerim hep mükemmel olurdu ama şimdi ise yazılılarımı bile yetiştiremiyorum.Hadi okul tam olmadı ev işleri bari tam olsa!! o da olmuyor.Herşeyi yolunda götürmenin çözümünü bulan varsa lütfen yazsın!!!
Alışamadım sabah ayazında biricik kızımın üzerine kapılar kapatıp gitmelere...onun ağlamaklı yalvaran bakışları baktığım her yerde.Bundan sonra hep böyle mi olacak diyorum kendi kendime.Hep günümün yarısından fazlası ayrı mı geçecek biriciğimden.Kızımın her anını görmek istiyorum bütün gün ne yaptı güldü mü ağladı mı hayatta neleri nasıl keşfediyor her anını göremeyecek miyim ?alışamadım böyle yaşamaya....
Tüm bu zorlukların içinde bir de eşimden ayrılık var önümde!!!Aslında en zorum belki de... yazmaya bile elimin değmediği ayrılık...Tam oniki günümüz kaldı beraber geçirebileceğimiz!Asıl onsuzluğa nasıl dayanırım bilmiyorum hiç düşünmek bile istemiyorum.Asker yolu beklemek de varmış kaderimizde...
Zor zamanlar içindeyim,kalbim buruk,gözüm yaşlı...Allahım sen tüm zorda kalanların yardımcısı ol!!!
11 yorum:
Selam,
yazdıklarını okuyunca o kadar tanıdık geldi ki herşey. Ben de eşimle 2 yıl ayrı yaşadım. Hamileliğimde başladı ve kızım 1,5 yaşına gelene kadar 8 saatlik mesafedeki illerde yaşadık. ayda 1-2 gün gelebildi. Çok zor günlerdi. Hem kızıma bakmam hem çalışmam gerketiği için zorlandım elbette. kızım hastalanınca gece yarıları tek başıma hastanelerde koşturmak da çok zordu. Yaşadıklarını çok iyi anlıyorum. zor ama geçiyor inan. alışıyor insan zamanla. kızım 2 yaşında ve kreşe gidiyor. sabah zoraki kaldırmak uykudan ve kreş yoluna düşmek zor ama yapacak birşey olmaması alışmasını sağlıyor insanın. kolaylıklar diliyorum. hepsine alışacaksın ve hepsi birgün geçecek. sevgiler
Sevgili sevdamavisi desteğin paylaşımın için teşekkürler beni anlayan birilerinin olduğunu görmek nasıl rahatlattı anlatamam.Bizim de eşimle aramızda 8 saat var!Umarım ben de senin kadar cesur olabilirim...desteğinize ihtiyacım var.sevgiler.
bence bunlarda güzel günler,inanın hasretin,özlemin,sevginizin dahada pekiştiğini göreceksiniz.ileride bunlar çok güzel anı olarak kalıcak.tabiiki zorlukları var ama insan yaşadıkça tecrübe kazanıyor.sevgilerle
sevgili Nilüfer ziyaretin ve yorumun için çok teşekkür ederim böyle sözler duymaya çok ihtiyacım var, ilaç gibi geldi inan.yine beklerim sevgiyle kal.
güzelliklerle dolu yepyeni bir yıl dilerim
mutlu yıllar
www.mutfaknotlari.com
Sevgili Tomurcuk, asker yolu beklemedim ama, çocuklarımda yaşadım, yaşıyorum. Kim bakıyor bilemiyorum. Bakan büyükanne ise şanslısın yine. Allah'tan kolaylıklar diliyorum.
Dost istersen Allah yeter.
Allah yardımcın olsun kardeşim.
Sevgilerle Azerbaycanli nuriye
Gülerken herkes eşlik eder, ya ağlarken. Başarılara herkes ortak olur, ya yenilgilere. Öyle bir dost edinin ki; kötü gün kapını çaldığında kapıya seninle beraber baksın. Günaydın, iyi günler dilerim.
ben de sizin gibi öğrtmen bir anneyim.yazdıklarınız beni anlatıyordu ve yazma ihtiyacı hissettim.bugün tatil olmasına karşın tek bir iş yapmadım.tüm zamanımı oğlumla geçirdim.3 yaşında şu an, 1-2 yaşa göre daha rahat bir dönemdeyiz ama yine de işler yetişmiyor.eşinizle de allah kavuştursun diyorum.sevgiler...
ya ne üzücü okudum ama ne yapıcaksın hayat böyle işter bende kocaelidenim bua arada... nerdensiniz bayadırda yazı eklememişsiniz. görüşmek üzere
merhaba dökme demir tava ve tavaları dökme demir tava linkinden satın alabilirsiniz.
Yorum Gönder