01 Aralık 2007

Zor Zamanlar...

Uzun zaman oldu yazmayalı...koşuşturmaktan yazmaya hatta şöyle oturup kendimi dinlemeye vakit bulamadım desem yalan olmaz!
Ne zormuş çalışan anne olmak...çalışmaya başlayana kadar ne de güzel gidiyordu her şey.Kızımla başbaşa geçirdiğim günler ne güzelmiş.Şimdi ise işin içinden çıkamıyorum birtürlü,yetişemiyorum herşeye, ne tam anne ne tam öğretmen olabiliyorum ve alışamadım böyle yaşamaya!!!
Henüz ev ve iş hayatım arasında bir denge tutturamadım ne zormuş çocukla iş hayatı!Ben mi beceremiyorum acaba ya da herkes aynı sorunları yaşıyor mu?merak ediyorum.Her şeyi tam yapmak istiyorum eskisi gibi ama olmuyor,olmuyor.Okul işlerim hep mükemmel olurdu ama şimdi ise yazılılarımı bile yetiştiremiyorum.Hadi okul tam olmadı ev işleri bari tam olsa!! o da olmuyor.Herşeyi yolunda götürmenin çözümünü bulan varsa lütfen yazsın!!!
Alışamadım sabah ayazında biricik kızımın üzerine kapılar kapatıp gitmelere...onun ağlamaklı yalvaran bakışları baktığım her yerde.Bundan sonra hep böyle mi olacak diyorum kendi kendime.Hep günümün yarısından fazlası ayrı mı geçecek biriciğimden.Kızımın her anını görmek istiyorum bütün gün ne yaptı güldü mü ağladı mı hayatta neleri nasıl keşfediyor her anını göremeyecek miyim ?alışamadım böyle yaşamaya....
Tüm bu zorlukların içinde bir de eşimden ayrılık var önümde!!!Aslında en zorum belki de... yazmaya bile elimin değmediği ayrılık...Tam oniki günümüz kaldı beraber geçirebileceğimiz!Asıl onsuzluğa nasıl dayanırım bilmiyorum hiç düşünmek bile istemiyorum.Asker yolu beklemek de varmış kaderimizde...
Zor zamanlar içindeyim,kalbim buruk,gözüm yaşlı...Allahım sen tüm zorda kalanların yardımcısı ol!!!